Byronic kahramanı kibirli, şiddetli, umursamaz, baştan çıkarıcı, travmatize ve kendi kendine hizmet etmek olarak nitelendirilir. 19. yüzyıl şairi Lord Byron tarafından geliştirilen bu karakter, sosyal normları reddeder ve varlığını sürdürür bir anti-kahraman şekli ya da geleneksel kahramanlık niteliği olmayan bir kahraman.
Romantik yazar Lord Byron, geleneksel ve romantik hikayelerde bulunan kahraman türleriyle sinirliydi. Byronic kahramanı yaratarak kahramanları daha erişilebilir ve psikolojik açıdan karmaşık hale getirmeyi amaçladı. Byronic kahramanı, kusursuz ve sık sık toplumdan izole olmasından dolayı Romantik kahramana benzer, ancak Byron'un versiyonu çok daha aşırıdır. Edebi alimler, bu tür bir kahramanın ilk örneğinin, Byron'un şiirindeki "Childe Harold's Pilgrimage" adlı ana karakteri Childe Harold olduğuna inanırlar.
Byronic kahramanlar zekaları, sinizmcileri ve kişisel farkındalıklarıyla tanınırlar. Genellikle duygusal veya entelektüel işkence görürler. En ünlü örneklerden ikisi, Emily Bronte'nin "Wuthering Heights" ta Heathcliff ve Jane Austen'in "Pride and Prejudice" te Bay Darcy. Ian Fleming'in James Bond'u ve F. Scott Fitzgerald'ın Jay Gatsby'si Byronic kahramanları olarak da kabul edilebilir.
Bu tür karakter çağdaş edebiyat ve eğlence alanında popüler olmaya devam etmektedir. Byronic kahramanın gelişiminden bu yana, klasik, idealize kahraman daha az yaygın hale geldi.
