Yetişkinler aşamasındaki amfibiler, Sam Houston State University'ye göre, vücudun geri kalanına pompalanmadan önce, oksijenli ve deoksijenli kanı belirli bir dereceye kadar ayıran üç odacıklı bir kalbe sahipler. Kurbağa yavruları gibi yavru evresindeki amfibilerin, kanı oksijenlenecek solungaçlardan dolaştıran iki odacıklı bir kalbi olan, balıklara benzer dolaşım sistemine sahip olduğunu açıklar.
Bir amfibi bir çocuktan bir yetişkine olgunlaştığında solungaçlarını kaybeder ve onları akciğerlerle değiştirir. Sam Houston State University, yetişkin bir amfibi kalbin iki atriyuma sahip olduğunu açıklar: biri vücuttan kan alır, diğeri ise akciğerlerden oksijenli kan alır. Bu atriyallerin her ikisi de aynı bölünmemiş ventriküle boşalır, bu nedenle kanı ayırmak mükemmel bir işlem değildir. Bununla birlikte, ventriküle giren kanın zamanlaması tamamen karışmasını önler. Ventrikülden çıktıktan sonra kan, konüs arteriyozitten ve çatallı olan ve vücudun geri kalanına kanı yönlendiren trunkus arteriyozisine geçer.
Smithsonian'a göre, bazı amfibiler, kalp atışlarını yavaşlatmayı veya durdurmayı içeren bir süreçle kış aylarında askıya alınmış bir animasyon durumuna girebiliyorlar. Buna bir örnek, dolaşım sistemlerinden şeker molekülleri göndererek donma sıcaklıklarında hayatta kalan tahta kurbağalardır. Bu şeker molekülleri bir çeşit antifriz görevi görür ve sıcaklıklar yükseldiğinde yarı donmuş tahta kurbağanın dolaşım sistemi bir gün içinde tekrar tamamen işlevsel hale gelir.
