Beş temel edebi çatışma türü iç çatışma, dış çatışma, kişiden kişiye, kişiden doğaya ve kişiden kişiye karşıdır. Edebî çatışma kategorileri iç çatışmalara ve dış çatışmalara basitleştirilebilir, veya yedi farklı tipe genişletilebilirler. Kişiliğe karşı çatışmaya karşı olan kişi bazen içsel çatışma alanına dahil olur, bu nedenle dört temel edebi çatışma türü ortaya çıkar.
Hamlet’in “olmaya ya da olmamaya” başlayan başkaldırı, içsel ya da kişiliğe karşı çelişki örneğidir. Hamlet, daha sonra William Shakespeare'in başyapıtında aldığı kararlarla ve bu eylemlere yol açan düşünce süreçleriyle mücadele eder.
İnsan çatışmasına karşı insan, bir düşmana karşı en az bir kahramana sahiptir. “Sineklerin Efendisi” nden bir örnekte, bir çocuk çetesinin lideri bir adada mahsur kalmış rakip bir çetenin liderine karşı çıkıyor. Çocuklar, medeniyetleri olmayan bir adada hayatta kalmak zorunda oldukları için doğaya karşı insan da “Sineklerin Efendisi” nde yaygındır.
İnsan ve toplum çatışmasına karşı, kahramanı haksız yasalar, totaliter hükümetler, yoksulluk, evsizlik, medeni haklar veya toplumsal normlar gibi insan toplumunda var olan bir şeye karşı mücadele ettiği zaman ortaya çıkar. "Öldürmek ve Alaycı Kuş", "Fahrenheit 451" ve "1984" gibi romanlar bu mücadeleleri nitelendiriyor.
Bir başka edebi çatışmanın biçimi de, tanrıya karşı insan veya doğaüstü olana karşı insandır. Bu, bir karakterin, bazen kader olarak bilinen bir kavram olarak, o kişinin kontrolünün ötesinde göründüğü gibi güçlerle çatışması durumunda ortaya çıkar. Tanrı'ya karşı olan kişi ile doğaüstü çatışmalara karşı olan kişi genellikle kendi kendine çatışma kategorisine karşı olan kişide gruplanır.
