Bir aslanın pençesinden diken çeken kölenin hikayesine "Androclus ve Aslan" denir. Hikaye İncil'den kaynaklanmamıştır, ancak beşinci "Attic Nights "Romalı yazar Gellius tarafından.
"Androclus ve Aslan" ın orjinal versiyonu, Roman Circus Maximus'taki bir izleyiciden bir görgü tanığı hesabı olarak anlatılıyor. Bir köle, Androclus, bir aslan tarafından yenmek için dışarı çıkarılır, ancak aslan onu gördüğünde, bir köpek gibi üzerine asar. Androclus, efendisinden nasıl kaçtığı ve pençesinde Gaius Caeser'a bir kıymık bulunan bir aslan bulduğu bir mağarada saklandığıyla ilgili hikayesini anlatıyor. Androclus kıymıkları çıkardı ve aslan önümüzdeki üç yıl boyunca ona yiyecek ve barınak vererek onu geri ödedi. Androclus daha sonra medeniyete dönmek için ayrıldı, ancak yakalandı ve Roma'da ölüme mahkum edildi. Huzurla, aynı zamanda yakalanan aynı aslanla arenaya kondu. Bu hikaye, halkı Androclus'un özgürlüğünü talep etmesine teşvik ediyor ve arkadaşı olarak aslanla özgür bir adam oluyor.
Ezop daha sonra bu öyküyü efsaneler kitabında kullandı, buna “şükran asil ruhların işaretidir” dersini ekledi. Katolik inancı, bir aslanın pençesine davrandığını ve karşılığında manastırını izleyen aslanı belirttiğini söyleyerek hikayeyi St. Jerome'un yaşamına bağlar. Hikaye ayrıca, aslan insan ırkı ve vaftiz tarafından bedeninden çekilen orijinal diken günah olduğu "Gesta Romanorum" da bir alegori olarak kullanılıyor.
