NASA'ya göre Aristoteles, Dünya'nın güneş sisteminin merkezi olduğunu savundu. Aristoteles'in argümanı, insanların Dünya'nın hareket ettiğini hissedememesi ve Dünya'nın hareketinin rüzgar üretmemesi gerçeğine dayanıyordu. Aristoteles, Dünya hareket ederse, yıldızlarda paralaks etkisi olacağına ve Dünya'nın hareketinin kuşlar ve bulutları geride bırakacağına inanıyordu.
Aristoteles, Dünya'nın durağan olduğuna ve evrenin merkezinde olması gerektiğine inanıyordu. Dünyanın diğer gezegenlerin ve yıldızların etrafında döndüğü sabit bir kütle olduğu teorisi, jeosantrik model olarak bilinir. Bu model, 1800 yıldan fazla bir süredir yaygın olarak kullanılan bir inançtı ve NASA'ya göre Aristoteles'in argümanları ve Yunan'ın evrenin mükemmel bir şekilde yapılandırıldığına dair inancı körüklendi.
Katolik Kilisesi öne çıktığında, Yunan felsefesi artık doğru sayılmıyordu, çünkü Kilise gökyüzünün mükemmelliğinin Tanrı'nın mükemmelliğini yansıttığına inanıyordu. Katolik Kilisesi'nin teorisi ile uyumlu olmayan herhangi bir teori sapkınlık olarak kabul edildi. 1543'te, Copernicus, güneşi Dünya'nın yerine merkeze yerleştiren bir güneş enerjisi sistemi modelini ilk kez ortaya koydu.
