24 Ekim 1929’daki borsa çöküşü Büyük Buhran’ın başlamasına neden oldu, ancak kötü ekonomik yönetim ve hükümet müdahalesinin eksikliği bir arada devam etti. 1920'ler, Amerikan şirketleri ve vatandaşlarının stok değerleri, tüketici harcamaları ve istihdam oranları düştüğü zaman borçtan geri kazanamadıklarını ortaya çıkaran güvencesiz harcamalara ve yatırımlara yol açtı.
1920'lerde, hisse senedi değerlerinin hızlı yükselişi, ekonomik büyümeyi hızlandırdı ve kredi verenleri daha serbest bir şekilde kredilendirmek için motive ederken bir gecede milyoner yaptı. Olumlu pazar eğilimlerine olan güven, spekülatörleri aşırı faiz oranlarıyla borç almaları için teşvik etti ve orta ve alt sınıf aileleri, araç ve araçlar için ağır bir kredi kullandı. Sonuç olarak, gelir açığı genişledi ve Amerikalıların en zengin yüzde biri tüm varlıkların üçte birinden fazlasını kontrol etti. Sonunda, Amerikalılar kaynaklarını kaybettiğinden ve işletmeler daha yüksek ücretler ödemeden genişlediklerinden, tüketici harcamalarına orantısız bir şekilde artan yatırımlar yükseldi.
Borsalar beklendiği gibi yükselemediğinde, büyük satışlara ve iflas eden işletmelerin ve finansal kurumların zincirleme reaksiyonuna neden olarak düştü. Fabrikalar kapandı ve işten çıkarmalar fırladı, ancak Avrupa’daki ekonomik sıkıntılar Amerika’nın uluslararası ticarete güvenme yeteneğini sınırladı. Yüksek borçlanma oranları borçluların anlaşmalarını yerine getirememesi durumunda ekonomik krize yol açtı ve çiftçiler düşük fiyatlardan ve kuraklıktan acı çekti. Proaktif olarak cevap vermek yerine, Başkan Herbert Hoover, depresyonun 60 gün içinde biteceği konusunda ısrar etti. Yerinden edilmiş işçilere yardım önerme fikrini reddetti ve yeniden canlanma umuduyla bankalara kurtarma programları sunmayı seçti.
