1920'lerde, kitle iletişim araçları büyük ölçüde gazetelerden oluşmakla birlikte, radyo ve film, on yıl boyunca önemli yeni medya araçları haline gelmeye başlamıştır. tek bir sahibine ait veya bir şirket altında örgütlenmiş şehirler.
Elektronik iletişimdeki, telgraftan telefona ve kablosuz radyoya kadar olan gelişmeler, bilgilerin uzun mesafelerde hızlı bir şekilde aktarılmasını sağlamıştır. Bu, gazetelerin uzak mesafelerden hikayeler almalarına ve olduğu gibi haberleri bildirmelerine izin verdi. Pek çok makale, okurları için en güncel kapsama alanını sağlamak için tek bir günde birden fazla basım yayınladı. Elektronik iletişim, gazetelerin bir sendikanın her bir kağıdına "tel" üzerinden tek bir parça ileterek öyküler paylaşmalarına da izin verdi. Bu kapasite, yayıncılara, kamuoyunun fikirlerini birçok satış noktalarından şekillendirme konusunda muazzam bir güç verdi.
Radyonun ilk ticari yayınları 1920'lerde gerçekleşti ve teknoloji bir on yıl boyunca olgunlaşmayacak olsa da, yakında haber iletimi için önemli bir yöntem haline geldi. Radyo yayınları, dinleyicilerin olayları ilk kez olduğu gibi deneyimlemelerine olanak sağlayan canlı güncellemeler sağladı.
1920'ler, tiyatrolarda yayınlanmak üzere üretilen gerçek filmler olan haber bültenlerinin büyümesini de gördü. Bunlar hala filmin elle taşınmasını gerektirdiğinden, uzaktaki öykülerden gelen haberler, belirli bir tiyatroya geldiklerinde günlerce hatta haftalarca eski olabilir. Ancak, izleyicilere önemli haber olaylarının görüntülerini gösterme yeteneği, haber mektuplarını popüler bir kitle iletişim aracı haline getirdi.
