Dört çeşit suni solunum, kardiyopulmoner resüsitasyon, ağızdan ağıza solunum, oksijen tedavisi ve mekanik ventilasyonu içerir. Doğru uygulanırsa, bazı ölümlerin önlenmesine yardımcı olabilirler.
2008 yılında, araştırmacılar ağızdan ağıza solunmanın dolaşımını yavaşlattığını, bu nedenle sadece göğüs kompresyonları kullanarak CPR'ye yalnızca el ile uygulanan bir yaklaşımın Amerikan Kalp Birliği tarafından tercih edilen yöntem haline geldiğini belirledi. Ventilatör yoluyla mekanik havalandırma, sağlık tesislerinde solunumu olan hastalara yardımcı olmak için kullanılır. Oksijen terapisi, bir sağlık uzmanının oksijenle doldurulmuş bir sıkıştırma torbasını hastanın ciğerlerine sıkması için yardımı içerir.
1950'lerde, araştırmacılar, kurbanın hava yolundan tıkanıklıkları gidermek için çeneyi kaldırmak gibi ağızdan ağıza nefes almaya yol açan yöntemler geliştirdiler. Ağızdan ağıza nefes alma, mağdurun ağzından tıkanıklıkları temizleme, havayolunu açmak için çeneyi yukarı ve öne eğme ve kurtarıcının ağzını kurbanın ağzına yerleştirmeyi içerir. Kurtarıcı daha sonra dönüşümlü olarak kurban ağzına nefes alarak akciğerlerini hava ile doldurur, sonra kurbanın nefes almasını sağlamak için kendi ağzını çıkarır. Daha sonra, basit bir CPR formu elde etmek için ağızdan ağıza soluma ritmik göğüs kompresyonları eklendi.
