Somonun kendine özgü adaptasyonları arasında, tatlı ve tuzlu su arasında hareket etme kabiliyeti, avcıları önlemek için su bulanık iken göç etme tercihi ve görünüşte genetik çeşitliliği destekleyen varyasyonlarla benzersiz, yerel popülasyonların geliştirilmesi . Görünüşe rağmen, som balığı en gelişmiş balıklar arasındadır.
Somon balığı, tatlı sudan genç kızartma olarak tuzlu suya geçip adapte olmuş yetişkinler olarak tekrar tatlı suya geçmeye adapte edilmiştir. Bu göç süreci hem fizyolojik hem de davranışsal uyarlamalar ile gerçekleştirilir.
En ilginç uyarlamalarından biri aldatıcı bir şekilde basit içme suyu eylemidir. Genç yavrular ilk kez tatlı su bıraktıkları için, somon balığı acı sularda birkaç haftadan aylarca geçirir ve yavaş yavaş açık okyanusun daha yüksek tuzluluk seviyelerine adapte olur. Deniz suyu sodyumda kanlarından çok daha yüksek olduğu için, bol miktarda su içmeye başlarlar, ancak idrar tuzlarını uzaklaştırmak için oldukça konsantre hale geldiklerinden daha az idrar üretirler. Tersine, kendi nehirlerine üremek için geri döndüklerinde, işlemi tersine çevirip tekrar birkaç hafta boyunca acı su içinde taze suya adapte olmak için harcadılar. İçme suyunu tamamen durdursalar bile, su yüklenmesini önlemek için çok daha fazla idrar yapıyorlar.
Bilim dergisinde 2012 yılında bildirilen bir araştırmada, Nature dergisinin daha sıcak su sıcaklıklarına adapte olmuş Pasifik pembe somonunun sıcak suya adapte olduğunu belirtti. Bilim adamları, bu eylemlerin davranışsal bir temel olduğu kadar genetik olabileceğine de inanıyor.
