Romantik şiir, doğal, duygusal ve kişisel temaları vurgular, aklın sezgisine değer verir ve ülke yaşamını idealleştirir. Romantik şairler, önceki dönemlerin bilinçli şiirsel dili yerine, konuşma dillerinde yazmayı tercih ettiler.
18. yüzyılın ortalarından itibaren, Romantizm egemen olan Aydınlanma'ya karşı felsefi, edebi, sanatsal ve kültürel bir tepkiydi. 1798'de Samuel Taylor Coleridge ile birlikte yayınlanan "Lirik Balladlar Önsözü" nde, Romantik şair William Wordsworth, yeni şiir stilini derin düşüncenin temkinli "güçlü duyguların kendiliğinden taşması" olarak tanımladı. Byron), Percy Bysshe Shelley, John Keats ve William Blake.
