Eski Mısırlılar, doğanın farklı yönlerini kontrol eden ve çoğu zaman birbirleriyle kavga eden tanrı panteonuna inanıyorlardı. Ayrıca fiziksel bedenle devam eden bir sonraki hayata inanıyorlardı ve ölümsüzlüğün, kişinin adı yaşamlar arasında hatırlandığı sürece sürdü.
Mısır dini, çok sayıda tanrı ve tanrıça içeren çok tanrılı bir din idi. Her birinin bir miktar yaşam alanı üzerinde etkisi vardı ve birçoğu çoklu roller üstlendi. Mesela Khnum, Nil Nehri'nin tanrısıydı; Nil, eski Mısır'daki yaşamın kaynağı olduğundan Khnum aynı zamanda yaratıcı bir tanrıydı. Birden fazla tanrı, Ra ve Horus gibi her ikisi de güneşle ilişkilendirilen aynı rolü üstlenebilir.
Mumyalama, Mısır'ın ölümden sonraki yaşamın sadece bedenin devam ettiği anlamına geldiği inancı nedeniyle gerçekleşti. Ruh gelecekte vücuda ihtiyaç duyacağından, doğru bir şekilde korunmalıdır. Mezarlar, ölenlerin yaşamlarında kullanmaları için genellikle gıda maddeleri, aletler ve diğer önemli malzemelerle doluydu.
Mısır sonraki dünyasında kilit bir kavram anma idi. Birinin adı söylenmeye devam ettiği sürece, ruhları öbür dünyada yaşardı. Bu yüzden bazı firavunlar, ebediyen isimlerini almak için devasa anıtlar oluşturmak için büyük çaba harcadılar ve diğerlerinin de popüler olmayan seleflerin isimlerini manevi bir yok etme aracı olarak vurmaları için acı çektiler.
