Medyadaki ideolojik önyargı, editoryal personelin ve gazetecilerin, belirli siyasi görüşlere uyacak şekilde haber hikayelerinin sunumunu şekillendirmeye yönelik kararlarına atıfta bulunur. New York Times’a göre, son derece zor olduğu kanıtlandı.
New York Times, medyadaki son ideolojik önyargı örneklerinin "iki taraflı görüşme" eğilimi ve medyanın "konuşmaya öncülük etme" arzusu içerdiğini iddia ediyor. "Bipartisanthink", Washington basın ordusuna, ideolojik merkeze hareket eden ve anlaşma yapmaya istekli olan siyasetçilerin, ideolojik silahlarına sadık kalanlardan daha iyi liderler olduğu inancıdır. Buradaki fikir, yasaların geçirilmesinin yasalarda ne olduğunu çok az azının bilmesi ya da bu yasaların anlamlı bir etkiye sahip olmaktan ödün vermeyecek şekilde sulanması olsa bile, yasaların geçirilmesinin ilerleme olduğu düşüncesidir.
Medya, sohbeti "yönlendirmeye" karar verdiğinde ve belirli bir konuda ulusal bir diyalog başlatmaya karar verdiğinde, risk, medyanın da konuşmanın nereye yönlendirilmesi gerektiğini belirlemesidir. Eşcinsel evlilik, silah kontrolü, göç ve diğer tartışmalı meseleler gibi meseleler medyada sık sık ortaya çıkıyor, ancak medyanın konuşmalarda kimin yer alacağını belirlediği ve çoğunlukla konuşma noktalarını ya da merkezi soruları yazdığı gerçeği, bütününde içsel bir önyargı olduğu anlamına geliyor New York Times’a göre girişim.
