IBAN ve SWIFT, finansal kurumlar arasındaki işlemleri iletmek için iki standartlaştırılmış formattır. IBAN'lar (Uluslararası Bankacılık Hesap Numaraları) çoğunlukla Avrupa'da kullanılmaktadır ve ulusal sınırlar boyunca belirli hesapları tanımlamaktadır. SWIFT (Dünya Çapında Bankalararası Finansal Telekomünikasyon Derneği) kodları kurumları tanımlar. Eylül 2014 itibariyle, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği dışındaki dünyanın çoğu gibi, IBAN'a katılmamaktadır.
SWIFT ağına katılan 209 ülkede 9.000'den fazla finansal kurum var, ancak IBAN'a yalnızca 66 ülke katılıyor. Resmen BIC (İşletme Tanımlayıcı Kodları) adı verilen SWIFT kodları sekiz ila 11 karakter uzunluğundadır; uluslararası bankacılık hesap numaraları ise 34 karaktere kadar olabilir.
IBAN ve SWIFT arasındaki bir diğer önemli fark, birincisinin ödemeleri kolaylaştırmasıdır, ancak ikincisi bunu yapmaz. SWIFT sadece ödeme emirlerini iletir ve kolaylaştırılması için finansal kurumların bankacılık işlemlerini değiştirmek için birbirleriyle ilişki kurmaları gerekir. IBAN işlemleri talep edildiğinde elektronik ve otomatiktir. Tüm Avrupa Birliği, İzlanda, Norveç, İsviçre ve Lichtenstein’dan oluşan Tek Ödeme Euro Bölgesi’nde işlem yaparken, bankayı ilk belirleyen kişi olarak hem SWIFT kodları hem de IBAN’lar gerekir uluslararası biçim.
