Gübre ile ilgili bir gerçek, bitkilere, büyümeleri ve gelişmeleri için gerekli olan nitrojen, fosfor ve potasyum gibi besleyicileri sağlamasıdır. Diğer bir gerçek ise, gübrenin toprağın su tutma ve havalandırma kapasitesini arttırmasıdır.
Gübre, bitki büyümesini artıran katkı maddeleri içerir. Gübre içerisindeki ana bileşenlerin her biri bitki gelişimine yardımcı olacak fonksiyonel faydalar sağlar.
Azot yaprak büyümesi için gereklidir ve bitkileri doku oluşturmak için gereken proteinlerle besler. Atmosferde azot bol miktarda bulunur, ancak bitkilerin kullanamayacağı bir biçimde bulunur. Bitkilere ihtiyaç duydukları azotu vermek için gübre gereklidir.
Fosfor, bitkilerin kök büyümesine yardımcı olur ve tohum boyutunu arttırır. Bitkilere enerji transferinde yardımcı olur ve çiçek ve meyve üretme zamanı geldiğinde onlara bir başlangıç sağlar.
Potasyum, suyun taşınmasına yardımcı olan bitkilerin gövdelerini güçlendirir. Bu besin ayrıca hastalık direncini arttırır, bitkilerin karbonhidrat üretmesine yardımcı olur ve bitkiler içindeki metabolik aktiviteleri düzenler.
Toprak çoğu zaman, bitkilerin gelişmesi için ihtiyaç duydukları gerekli içerik ve özelliklerden yoksundur. Bu etki daha önce kullanılmış olan toprakta çoğalır. Bitkiler topraktan besinleri emer ve her kullanımda daha az verimli bırakırlar. Gübre, topraktaki besinleri değiştirir ve nemi muhafaza etmesine yardımcı olur.
Çok fazla gübre zararlıdır ve yüksek azot konsantrasyonu nedeniyle gübrenin yanmasına neden olur. Bitkiler için mevcut olan düşük kullanılabilir azot miktarı, mümkün olduğunca azot alma eğiliminde olmalarına neden oldu. Bitkiler bunu bile diğer besinlerin pahasına yaparlar, bu nedenle bitki sağlığını korumak için aşırı gübrelemeden kaçınmak zorunludur.
