Bir destan geleneksel olarak bir kahramanın hikayesini anlatan uzun bir anlatı şiiridir. Ayrıca kahraman şiirler de denir, epik şiirler Mezopotamya'dan "Gılgamış" hikayesine uzanır. Homer'in "İlyada" ve "Odyssey" en eski iki destansı şiiridir.
En popüler destanlar, Yunan ve Roma dönemlerine aittir ve Homer'ın eserlerini ve Virgil'in "The Aeneid" ini içerir. Daha sonra epik şiirler arasında "Beowulf" ve Dante'nin "The Divine Comedy" var. Epik şiirlerin, onları diğer anlatı şiirlerinden ayıran birkaç temel özelliği vardır.
Destanlar, yüce ve görkemli bir tonda söylenir ve kahramanları hayattan daha büyüktür ve genellikle ilahi müdahale veya bağlantılara sahiptir. Hikâyelerde, tanrıları doğrudan arsaya getiren doğaüstü bir unsur vardır. Çoğu destansı, metni yazarken yazarı yönlendirmek için muse'a yönelik bir yalvarma içerir ve anlatıcı, okuyucuyla doğrudan etkileşimde bulunduğu veya onunla konuştuğu bir karakterdir.
Destanlar tipik olarak, "İlyada" daki uzun savaş sahneleri ve "Aeneid" deki önemli bir kalkan gibi çok ayrıntılı sahneler ve öğeler içerir. Bu, destanı kültür tarihi için önemli olan bir efsane ya da mit olarak kurmaya yardımcı olur. Örneğin, "The Aeneid", Augustus Caesar'ı Caesar unvanına sahip bir iddia olarak düzenler.
