Tavşanlar küçük otlayan av hayvanlarının ekolojik nişini yüksek üreme oranlarıyla doldurur. Bunlar birincil tüketicilerdir, besin zincirinin en altındaki hayvanlardır ve sadece bitkileri yerler. Yüksek üreme oranları, yöresel ortamlarında birçok avcıya destek verebilecekleri anlamına gelir. Otlatma ve kazma alışkanlıkları, yerel bitkilerin büyümesini kontrol eder; farklı türler kendi nişleri için az ya da çok uzmanlaşmış olabilirler.
Nehir tavşanı, yalnızca nehirlerle birlikte yetişen yoğun bitki örtüsünde yaşayan bir türdür; Bu tavşanlar nadir ve tehlikededir. Türler başka hiçbir yerde bulunmamakta, bu da yerel ortamdaki değişikliklere karşı çok savunmasız kalmaktadır.
Avrupa tavşanı gibi diğer türler, ılıman iklimleri tercih etmelerine rağmen, daha genelleştirilmiştir ve çeşitli yerlerde hayatta kalabilirler. Avrupa tavşanları, otlaklarda, ormanlık alanlarda, tropik otlatma alanlarında, yarı kurak çöllerde ve hatta insanlar tarafından biraz yoğun olarak yaşayan banliyö alanlarında bulunur. Hayvanları avcılık ve çiftçilik amacıyla yayan Avrupa sömürgecileri nedeniyle dünya çapında bulunurlar.
Tavşan türleri ile aynı nişi yerine getiren bazı hayvanlar, Afrika ve yabani kara farelerini içerir. Her üç hayvan da, "tavşan" için orijinal olarak Latince'den türetilmiş bir kelime olan "cony" terimi ile anılmıştır.
