Bir kişi uyurken, o kişinin oksijen seviyesi, LAM Vakfı'na göre yüzde 90 doygunlukta veya üstünde olmalıdır. Uyurken o zaman bir oksijen tedavisi planına koyulmalıdır.
İnsanlar uyuduğunda, otomatik olarak daha yavaş nefes alırlar çünkü Amerikan Toraks Derneği tarafından belirtildiği gibi çok fazla oksijen kullanmaları gerekmez. Bu nedenle, gün içerisinde daha düşük oksijen seviyelerine sahip olan insanlar, uyurken genellikle daha düşük seviyelere sahip olacaklardır; bu, Amerikan Torasik Topluluğuna göre, uyurken uyurken oksijen terapisine ihtiyaç duyabilecekleri anlamına gelir. Genel kural, 94per yüzde doygunluk seviyesine sahip hastaların, uyurken yüzde 80'in altında bir oksijen oranına sahip olmayacağı ve UCSF Tıp Merkezi tarafından belirtildiği gibi iyi olması gerektiğidir. Uyurken büyük olasılıkla oksijen tedavisi gerektiren bu "uyanık" doygunluk seviyesinin altına düşen hastalar.
Oksijen tedavisi oksijen cihazları aracılığıyla sağlanır ve makinenin American Thoracic Society raporuna bağlı olarak bir tüp aracılığıyla burun veya ağızları aracılığıyla hastanın akciğerlerine iletilir. Oksijen terapi planı, hastanın oksijen makinesinin yüzdesinin yanı sıra, oksijen makinesini ne zaman kullanması gerektiğini de içerecektir. Çok fazla oksijen alan hastalar daha yavaş nefes alırlar, bu nedenle doktorun, oksijen vermeden önce testleri yaptırması UCSF Tıp Merkezini bildirmesi çok önemlidir.
