Bir at öncelikle kaçarak tehlikeden kaçar. Bununla birlikte, viraj alındığında, hayvan, yırtıcıları uzaklaştırmak için doğrama, ısırma, tekme atma, yetiştirme ve saldırıya güvenerek fiziksel olarak çarpabilir. Bir at, gerektiğinde kaçabileceği bir yerde açık tutulmayı tercih eder.
Evsel bir at tipik olarak insan bakımı altında uysal olsa da, savunma mekanizmaları bazen bir isyan eylemi veya sert muameleden kaçma teşebbüsü olarak insanlara yönlendirilebilir. Bir at istediği gibi kaçamazsa, korkusunun nedenine saldırır. Av hayvanları olmasına ve büyük ölçüde evcilleştirilmelerine rağmen, korkmuş bir at sakinleşinceye kadar vahşi bir hayvan gibi davranılmalıdır.
Bir atın beden dili değişebilirken, genel olarak koşarak panik veya korku gösterir, bazen kaçmak için padok çitlerini sıçratmaya çalışır.
Atlar, ataları ormanlardan ve ovalara taşırken, bitki örtüsünün değişmesi ve yaprak diyetinden çime geçişi nedeniyle kavga yerine uçuş tercihini geliştirdi. Açık ovalar eski atları daha uzun boylu büyütmeye ve yavaş yavaş dört ayak parmağından bir toynaya geçmeye teşvik ederek daha hızlı koşmalarını sağlamıştır. Ayrıca atların başlarının her iki tarafına da yerleştirilmiş gözleri vardır, bu da avcıları uzak mesafelerden görmelerini sağlar.
