Amy Tan'ın "Ana Dili" nin ana fikri, İngilizcenin toplumda dayattığı sınırlamalar ve bu İngilizcenin yazıya getirebileceği zenginliklerdir. İngilizceyi kendi kullanması ve toplumun farklı insanların İngilizceye verdikleri yanıtı.
Denemenin başlığı bir yazıdır: Hem Tan'ın annesinin, bir Çinli göçmenin kullandığı standart olmayan İngilizceyi hem de Tan'ın kendisinin akıcı olduğu anadili İngilizce'sini "ana dil" olarak tanımlar. Resmi ve akademik konuya açık olan kendi ingilizcesini göz önünde bulundurarak makaleyi açar. Annesi, Tan'ın derslerinden birine katıldığı zaman bunu fark eder. Bu, Tan'ın hayatındaki farklı "İngilizlerin" tartışılmasına yol açar. En öne çıkanlarından biri annesinin "bozuk İngilizcesi". Tan, bu İngilizceyi aile içindeki "samimiyet dili" olarak nitelendirirken, aynı zamanda halkla buluşmalardaki statüsünü nasıl azalttığına da dikkat çekiyor. Borsa brokerlerinin ve doktorlarının annesinin kusurlu İngilizce'sini nasıl görmezden geldiğini, ancak Tan'ın kendisi de standart İngilizce'de aynı istekleri yaptığında derhal cevap verdi. Tan, daha sonra, annesinin İngilizce becerilerinin eksikliğinin, özellikle standartlaştırılmış İngilizce testlerine geldiğinde, ilk yıllarında onu nasıl kısıtladığını tartışıyor. Ancak, kompozisyon, hayatındaki İngilizlerin çeşitliliğini kutlayarak sona erer. Bir hikayenin ilk taslağını okuyan Tan, kullandığı İngilizcenin çok akademik olduğunu fark eder. Hayatında kullandığı İngilizceyi kullanarak ve sonunda en çok satan "The Joy Luck Club" olan canlı bir hikaye yaratarak yazmaya karar verdi.
