Yoksulluk, 1930’larda, zayıf eğitim ve sıkı çalışma gibi, güney Amerika’da büyüme deneyimini artırdı. Pek çok çocuk kıyafet alamazdı ve en iyi ihtimalle sadece birkaç kıyafet değişikliği olan çocuklar. Eğitim sistemi de yetersiz finanse edildi.
Fon eksikliği, birçok Güney okulunun Büyük Buhran sırasında kapanmasına neden oldu. 1934'te, Güney'deki kırsal kesimde yaklaşık 20.000 okul maddi destek eksikliği nedeniyle kapatılmıştı. Ancak birçok çocuk, ailelerinin geçim kaynağı olması nedeniyle okula ilk etapta gidemedi. İşsizlik arttıkça, işletme ve fabrika sahipleri çocukları işe almaya başladı. 1930'da, fabrikalarda ve çiftliklerde 10-25 yaşları arasında tahmini 2,25 milyon çocuk çalıştırıldı; Bu çocukların çoğuna standart bir ücret ödenmiştir.
1930'ların yaşam koşulları gittikçe daha kötüleştikçe doğum oranları da büyük ölçüde azaldı. Örneğin, akan su ve elektrik gibi kamu hizmetleri bozuldu. 1930'lar boyunca Gürcistan'ın kırsalında yaşayan çocuklar, genellikle elektriksiz, akan suyu ve iç mekan banyosu olmayan evlerde yaşıyorlardı.
Partiler ve toplantılar fazladan zaman ve para olmadığı için kıttı. Ancak, gerçekleştiğinde, konuklar bazen bir fincan şeker getirip, şeker ve fırınlanmış ürünleri, katılan birkaç çocuk için özel bir muamele olarak kullanırlardı.
