1930'larda göçmen işçilerin yaşam koşulları, düşük ücret ve düşük yaşam koşulları nedeniyle son derece zordu. Birçok göçmen işçi, fiziksel olarak zor işlerde uzun saatler çalışmasına rağmen kendilerini beslemek için mücadele etti.
Göçmen işçilere yapılan ücretler 1930'lardan önce zaten düşük olmasına rağmen, Büyük Buhran çiftçilerin ücretleri daha da azaltmalarına neden oldu. Göçmen işçiler genellikle geçici konut için işverenlerine bağımlıydı ve bu konut genellikle standartların altındaydı. Çiftçiler genellikle tavuk kümeslerini veya insanlar için uygun olmayan diğer müştemilatları yeniden kullanırlar. Bazen sağlanan tek yaşam alanı açık bir alandaki alandır. Göçmen işçiler genellikle yerel topluluklar tarafından dışlandılar ve bu da daha iyi yaşam koşulları bulmalarını zorlaştırdı.
Bütün tarım işçileri, sanayi işçilerine kıyasla yasal koruma eksikliğinden muzdaripti, ancak göçmen işçiler daha da fazla mücadele etti. İşlerinin geçici niteliği, iş organizatörlerinin onları bir araya getirmelerini zorlaştırdı. Grevler organize edildiğinde, çiftçiler grevdeki işçilerin yerini almak için sendikalı olmayan göçmenler bulabilirdi. Bu işe yaramadıysa, grevler bazen şiddete uğradı. Bu zorluğa rağmen, işçi hareketinin göçmen tarım işçileri arasında güçlü bir yer edinmesi için koşullar yeterince kötüydü. Bu, 1930'larda Amerika Birleşik Devletleri'nde bir dizi grevle kanıtlandı.
