Theodore Roethke'nin “Uyanışı”, gerçek bilgeliğin içgüdüde olduğu inancını özetler. Bu şiir ayrıca Roethke’nin yaşadığı öğrenmeyi takdir etmesini ve NYU Tıp Fakültesi’ne göre başgösteren ölümünün kabulünü anlatıyor. Şiirin iki tekerlemeyi tekrar eden on dokuz çizgi tarzı, yaşam ve ölüm döngüsünün kaçınılmazlığını canlandırıyor. Şiirin formu, yaşamın sürekli bir öğrenme süreci olduğunu da vurguluyor.
Analistler, “Uyanma” yı Theodore Roethke’nin en büyük şiirlerinden biri ve aynı zamanda içsel görüş ve içgüdüsel inancını açıkça ifade eden biri olarak görürler. “Uyanma” nın ilk kaidesi şiir boyunca tekrarlanan çizgiyi, “Uyumak için uyanıyorum ve uyanıklığımı yavaşlatırım” ı içeriyor. Tekrarlanan çizgi, okuyucunun en üst düzeyde dikkate almasını istediği anlamına geliyor. Bu çizgi ilk önce Roethke'nin sonunda uykuya dalmak için her gün uyandığı gibi okunabilir, ancak okuyucu tarafından şiirin sonunda daha derin bir anlam anlaşılmalıdır. Roethke ayrıca her gün yaşadığı okuyucunun ebedi uykusuyla bir gün tanıştığını göstermek istiyor. “Uyanışını yavaşlatıyor” ifadesini alırken, okuyucuya hayatını yavaş yavaş yaşadığını söylüyor. İlk stanza, gerçek bilgeliğin içgüdüsel olarak kazandığı ve öğrenme iki satırla yaşayarak kazandığı inancını da örneklendirir: “Korkturamayacağım şeylerdeki kaderimi hissediyorum” ve “gitmem gereken yere giderek öğreniyorum”.
