Amerikalı şair Patricia Gale tarafından yazılan "Hava Kaleleri" şiirin konuşmacılarına bir gün hayatlarının aşkı bulma ümidini anlatıyor. Anlatıcı, gece yarısı bir yangına bakarken, gelecekteki sevgiliyi hayal ediyor.
PoemHunter.com tarafından gösterildiği gibi, şiirin sözcüsü gerçek aşkı bulmayı umuyor. Konuşmacı bir yangından önce oturur ve içine bakar, esinti alevleri karıştırır, dans ettirir ve "elma ağacı" yanma kokusu, konuşmacının burnunun altına girer. Bu unsurlar bir araya geldiğinde, konuşmacıda kısa süre sonra revire kaybolan büyüleyici bir etki yaratıyor. Saatler geçtikçe, konuşmacı gerçek aşklarıyla buluşma olasılığı hakkında "havada kaleler" kurar. Anlatıcıya göre, bu sevgili güzel olacak ve "safir" gözlere sahip olacak ve konuşmacı hayalperest içindeki yıldızlar ve bulutlar arasında yüzerken, konuşmacı geceleri havaya çekerek bu umutları serbest bırakıyor. Konuşmacı, bu gelecek sevgilisiyle buluşmanın kesin olacağından emin ve bu gerçekleştiğinde, ikisi mükemmel bir eşleşme olacak; o kadar ki zamanın kendisi duracak ve cennet iki sevgili ihtiyacına "teslim olacak".
