Shakespeare'in "Sonnet 116" daki ana temalardan biri, sallamayan sabit bir güç olarak sevgi fikridir. Şiir ayrıca sevginin paha biçilmez olduğunu vurguluyor ve sevginin zaman içinde azalabileceği fikrine meydan okuyor.
Shakespeare'in "Sonnet 116", şairin Shakespearean sonnet tarzında yazdığı 154 şiirden biridir. Her şiir bir "a-b-a-b, c-d-c-d, e-f-e-f, g-g" kafiye desenini takip eden 14 çizgiden oluşur. Shakespeare'in sonelerinden çoğu aşk temalarını keşfeder. "Sonnet 116" gerçek aşkın anlamına odaklanır.
"Sonnet 116" daki en önemli temalardan biri "Aşkın değişmediği" kavramıdır. Zorlukla karşılaştığında ya da zamanla zayıfladığında aşınamayan sonsuz bir kuvvettir. Shakespeare, işaret etmek için doğal görüntüleri içeren birçok metafor kullanır; örneğin, sevginin "sabit bir işaret, /Bu fırtınalara bakar ve asla sarsılmadığını" iddia eder. Son sözlerinde sevginin gerçekte sevgi olmadığını vurgulamak için benzer sözcükler tekrar eder: "aşk sevgi değildir /Değişiklik bulduğunda değişir, /Ya da kaldırıcıyı kaldırır."
Shakespeare ayrıca sevgiyi paha biçilmez bir şey olarak sunar: "Boyu alınmasına rağmen her değnek havlamasının yıldızı /Kimin değeri bilinmiyor". Sevginin önemli bir güç olduğunu bilebilir, ancak onun gerçek değerini asla kavrayamaz.
Shakespeare, aşkın zaman içinde yıkılabileceği kavramına meydan okuyarak aşk temasını sabit olarak vurguluyor. “Aşk Zamanın aptallığı değil” ve “saatlerinin ve haftalarının kısa saatleriyle değişmediğini” ama “Kıyamet sınırına bile dayandığını” yazıyor.
