Orta Çağ boyunca, fakir insanlar ahşap varillerden soğuk suyla yıkanırken, zenginler sade tasarımlı banyolarda sıcak banyo yapma lüksüne sahipti. Yemekten önce ellerindeki lavers denilen özel tasarım taş havzalarda ellerini yıkadılar ve bez ve yanmış biberiye ile ovalayarak dişlerini temizlediler. Manastırlar ve kaleler gibi büyük binaların sakinleri, ayrıcalıklar veya garderoplar denilen lavaboda rahatladı.
Orta Çağ'da Kara Ölümün patlak vermesinden sonra hijyen gelişti. İnsanlar daha iyi hijyen ve hastalıkta azalma arasında bir ilişki olduğunu fark etmeye başladı. Haçlılar, Uzak Doğu'dan Avrupa'ya geri sabun getirdiğinde hijyen daha da arttı.
Atık ve çöplerin bertaraf edilmesi aynı özenle işleme tabi tutulmamıştır. Orta Çağ'da yaşayan insanlar kilim ya da matların yerine zeminlere saman ya da sazlık yerleştirmeyi tercih ettiler. Her ne kadar samanın üst katmanı sık sık değiştirilse de, alt kat genellikle bırakılmış ve örtülmüştür. Çoğu durumda, aynı saman bazen 20 yıl boyunca yıllarca yerinde kaldı. Saman, hayvan atığı, eski yiyecek ve diğer birçok sağlıksız dışkıyı taşıyordu. İnsanlar genellikle lavanta, papatya, gül yaprakları, papatyalar ve kamış üzerine rezene yayarlar ya da kötü kokuları gizlemek için acele ederler.
