Tipik olarak, bir örümcek sinekleri ilk kez sindiren suları sinek vücuduna aynı zamanda sindirerek, avını bastırmak için felç veren bir zehiri enjekte ederek bir sinek yiyor. Bu sular sineğin iç organlarını çözmeye başlar. Sinek çoğunlukla sıvılaştığında, örümcek dokuyu daha fazla parçalamak için çenesini ve ağzını kullanır. Daha sonra sıvılaştırılmış gövde parçalarını sinekten emer.
Bir örümceğin midesi, karnın genişlemesine ve sıkışmasına izin veren kaslarla çevrilidir. Bu sıkma işlemi bir örümceğin sindirim suyunu avına veya avının içine atmasına ve sıvısını kurbanından emmesine izin verir. Bazı örümceklerin kurbanlarını immobilize ettiği, onları ipekle sardığı ve daha sonra yemek yemeleri için kurtardığı bilinmesine rağmen, bu tipik değildir. Genellikle örümcekler avlarını mümkün olan en kısa sürede tüketirler.
Örümcekler soğukkanlı olduklarından, uzun süre etkisiz kalarak sınırlı miktarda gıdada hayatta kalabilirler. Yerel gıda kaynakları azaldığında bu kullanışlı olur. Örümceklerin çoğu böcekleri ve diğer örümcekleri yiyen avcılardır. Bazı çok büyük örümcekler ayrıca kertenkeleleri, kurbağa yavrularını, kurbağaları, balıkları ve hatta küçük kemirgenleri ve yılanları da yerler.
