Bir dünya, düz bir haritadan daha hassastır, çünkü Dünya'nın gerçek şeklini taklit eder ve kıta biçimlerini ve kara kütleleri arasındaki mesafeyi doğru bir şekilde gösterebilir. Düz oluşturmaya çalışan bir harita yuvarlak bir gezegenin oluşturulması, kıta biçimlerini ve boyutlarını bozar.
İlk astronomlar, dünyanın suyla çevrili düz bir disk olduğuna inanıyordu. Bu teori, nihayetinde güneşin doğması ve batması ve gökyüzündeki yıldızların dairesel hareketleri gibi çeşitli olaylar tarafından ispatlandı. MÖ 250 civarında, Yunan matematikçi Eratosthenes, Dünya çapına yaklaşıyor. Hesaplamaları biraz yanlış olsa da, Dünya'nın yuvarlak olduğu teorisini desteklediler.
Mallus Sandıkları adlı bir Yunan, ilk küreyi 140 dereceye kadar inşa etti. Yunanlılar, yalnızca Dünya'nın bir kısmının neye benzediğini bildiği için bu dünya çok yanlış olurdu. Bu dönemde yaşayan Çinli gökbilimciler, Dünya'nın yumurta şeklindeki bir evrenin yuvarlak sarısı olduğunu varsaydılar. Ayrıca, evrenin sonsuz olduğunu varsayan, gezegenlerin ve yıldızların birbirlerinden çok uzak mesafelerde kayan bir grup Çinli astronomu vardı. Bu teori, gerçeğe en yakın olmasına rağmen, sonunda “yumurta evreni” teorisi lehine terk edildi.
Yüzyıllar boyunca evrendeki gezegenlerin şekli ve hareketi hakkında başka teoriler vardı. Yıldızların, güneşin, ayın ve gezegenlerin hareketlerini açıklayan bir teoriye ilk ulaşan Isaac Newton oldu.
