Modernizm, genellikle düz geometrik formları ve yapıların yerleşimi, yerleşimi ve işlevi üzerine vurgu yapmasıyla karakterize edilir. Modern mimari 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkmış ve 20. yüzyılın başlarında olgunluğa ve kabullenmeye ulaşmaya başlamıştır.
Mizanpaj ve konum modernist tasarımda anahtardır. Frank Lloyd Wright gibi mimarlar, tasarım ve yerleşimi etkilemek için arsayı kullandılar. Yapı, sahanın üzerine basit bir şekilde yerleştirilmek yerine, iç ve dış tasarımları birbirine bağlamak için toprağın fiziksel özelliklerini bir başlangıç noktası olarak kullanır. Örneğin, mimarlar iç ve dış mekanlar arasında daha kusursuz bir bağlantı oluşturmak için teraslara ve cam duvarlara açılan odaları kullanıyor.
Modern mimarinin temel özelliklerinden biri tasarım ve formda basitlik. Evler, evin mimari unsurlarını göstermek için temellere ayrılır; dekora odaklanmak ya da detaylandırma işine odaklanmak yerine, odak alanı bir bütün olarak ele alır. Modern tasarım, evleri temiz, fonksiyonel ve basit olmaya teşvik eder. Evin iç işleri görünür olma eğilimindedir: kirişler ve diğer yapısal elemanlar izleyiciye maruz kalır.
Modern mimaride ayrıca doğrusal öğeler bulunur. Tasarımda çizgiler çok önemlidir ve binanın kirişler, direkler, pencereler, merdivenler ve şömineler gibi fiziksel unsurları doğrusal bir alan yaratılmasında yardımcı olmak için kullanılır. Çizgiler tipik olarak düz ve açılıdır ve çatı çizgileri kalındır. Evler genellikle farklı seviyelerde birden fazla çatı hattına sahiptir. Evin dış tasarımı sadece işlevsel değil aynı zamanda sanatsal.
Modern mimari, daha az duvarlı açık kat planlarına odaklanarak yaşam, yemek ve mutfak alanlarının birleştirildiği bir alan yaratır. Bazen şömineler aksan olarak kullanılır. Windows tasarımda aydınlığa kavuşturmak için kullanılır. Modern evler genellikle tavandan tavana veya göz seviyesinin üstünde pencerelere ve daha doğal ışık sağlamak için sürgülü kapılara sahiptir ve yapı malzemeleri organik hallerinde bırakılma eğilimindedir.
