Macbeth'teki bazı kişileştirme örnekleri arasında "kara gecenin seyahat lambasını boğduğunu" (Act 2, Scene 4) ve "yüzündeki yeni üzüntüler /Grev cenneti" (Act 4, Sahne 2). /strong> Shakespeare, insan olmayan fikirlerin ve nesnelerin insan olarak adlandırıldığı edebi bir araç olan kişileştirmeyi kullanır.
Temel olarak, Macbeth'in bildiği güçlü görüntüyü uyandırmak için kullanılan bir metafor türüdür.
Oyundaki kişileştirmenin bir başka önemli örneği, Macbeth'in hayatı "ama yürüyen bir gölge, fakir bir oyuncu" olarak tanımladığı 5. Sahne, 5. Sahne'de geliyor. Birnam Wood’un “ağaçlarının” Dunsinane’de yürüdüğü haberi karşısında bunu umutsuzca söylüyor.
