Langston Hughes'un "Hayat Güzeldir" şiirinde, konuşmacı başka koşullar olmazsa yapabileceği şeyler hakkında konuşur. Birincisi, nehirdeki su o kadar soğuk olmasaydı içeride kalır ve boğulurdu. Dairesi o kadar yüksek olmasaydı, ondan atlayıp ölmüş olabilirdi.
İlk stanzada, konuşmacı nehre yürüyor, bankayı düşünmeye çalışıyor, sonra içeri atlıyor. İkinci stanzada, su çok soğuk olduğu için zıplıyor ve bağırıyor. Çok soğuk olmasaydı, içeride kalmış ve ölmüş olabilir. Dördüncü stanzada, konuşmacı asansörü 16. kattaki dairesine götürür ve sevgisini kaybettiğini düşünür. Atlamayı düşünüyor, ama o kadar yükselmiş olduğu için, sadece bağırıp ağlıyor.
Yedinci stanzada, hala hayatta olduğu için yaşamaya devam edeceğine karar verir. Sekiz stanzada, insanların onu çılgına çevirip ağladığını görebileceğini itiraf ediyor, ama onun öldüğünü görmeyecekler. Son sırada konuşmacı hayatın iyi olduğunu ilan ediyor. Şiir, sıkıntı karşısında ruhu içinde güçlü kalabilen bir adam hakkındadır. Sonunda, konuşmacı hayatı seçer.
