John Keats'in şiiri "Endymion", yaşamının çoğunu uyku /rüya halinde geçiren çoban Endymion efsanesini temel alır. Kitap Ben, Endymion'un rüyalarında gördüğü şeyleri canlı bir şekilde anlatarak hikaye için sahneyi belirler.
Endymion'un sürekli uyku durumunu açıklayan ve Keats'in şiirine temel oluşturan Yunan efsanesinin bazı versiyonları vardır. İlki, Zeus'un Elis tahtına Endymion'a rüşvet verme girişimidir ve ikinci versiyon Zeus'un ihanet cezası olarak kabul edilir. Üçüncü versiyon, Ay tanrıçası Selene'nin Endymion'a aşık olduğunu ve güzelliğini kendine saklayabilmesi için onu sürekli bir uykuya soktuğunu açıklıyor.
Üçüncü versiyon, Keats'in üzerine çizdiği versiyon gibi görünüyor ve Book I, sevecen Selene'ye olan ezici tutkusunu ve arzusunu anlamayı denediği için, sevecen prensin çıkmazının bir özeti olarak hizmet ediyor. Bu noktada, Endymion, Selene'nin gerçek olup olmadığını veya sadece rüyasında çağrıştırdığı bir kişi olduğundan emin değil, ama “Güzelliğin bir şekli, insanın varoluşunu uzaklaştırıyor” diye anlıyor. ve ruhu canlandırırken ruhu yeniler.
