"Julius Caesar" adlı oyunda kullanılan edebi terimler veya aygıtlar, antitetik ifadeleri, epimon, metonimiyi ve anakronizmi içerir. Bir antitezi, yan yana zıt fikirleri içeren bir ifadedir.
Oyunda bir antiteze örnek olarak, Brutus'un Sezar'ı daha az sevmediğini söylediğinde, sadece Roma'yı daha çok seviyor. Bir epim sürekli bir cümleyi tekrarlayarak inşa edilir. Örneğin, Marc Antony, Brutus'un intihar ettiğini keşfettiğinde ve daha sonra Brutus'un monologu boyunca art arda onurlu bir adam olduğunu söyler.
Bir metonim, bir kelimenin orijinaliyle yakından ilişkili olan başka bir kelimeyle değiştirilmesidir. Marc Antony, kalabalığa kulaklarını ödünç vermesini istediğinde oyunda bir metonyimi örneği ortaya çıkıyor. Kalabalık, Antonius'un söyleyeceklerini dinlemelerini istediğini anlıyor.
Bir anakronizm, kronolojik olarak geçersiz olan bir şeye işaret eden edebi bir terimdir. Genelde, izleyiciye hikaye içinde ilgisi olacak bir şeyler vermek için kullanılır. "Julius Caesar" ın ikinci perdesi olan Brutus, Cassius'a saatin çanlarını saymasını söyler. Ancak, oyunun gerçekleştiği süre boyunca mekanik saatler yoktu. Aynı şekilde, bir çift olarak adlandırılan bir giyim eşyasına birinci maddede atıfta bulunulmaktadır. Romalılar çiftler giymediler. Ancak, Shakespeare'in zamanının izleyicileri bunu yaptı. Sözcüğün kullanımıyla elde edilen görüntüler, izleyicilere atıfta bulunabilecekleri bir şey verecekti ve bu da onları oyunun olaylarına daha fazla dahil etmeyi sağlayacaktır.
