Şairler geleneksel olarak kelimeleri farklı anlamlarla birbirine bağlamak ve bir parçanın temposuna, ritmine veya müzikalitesine katkıda bulunmak için aliterasyon veya ünsüz seslerin tekrarı kullanırlar. yani, şiir içinde yer alan bir eylemin sesini temsil etmek.
Örneğin, Dante'nin "Cehenneminde" şair, "kaynayan baloncukların yükseldiğini" gözlemler. Buradaki aliterasyon, kaynama sesini taklit eden "b" seslerinin tekrarlanmasında yatar.
Allen Ginsberg'in "şiirinde" şairin "kar vagonlarında gişe vagonları". Bu satırdaki tekrarlama tam bir sözdür, ancak ünsüzlerin alitüel etkisi, hızlı bir yük treninin sesini sesli olarak temsil etmektir.
