Ethos, izleyiciyi konuşmacının güvenilirliğinin inandırıcı bir aracıdır. En çok Jonathan Swift'in "A Modest Önerisi" veya Abraham Lincoln'ün "Gettysburg Adresi" gibi ikna edici yazılarında kullanılır.
Aristoteles, ethos'u ikna etme yönteminin üç ana yönteminden biri olarak adlandırdı. İnsanların büyük olasılıkla uzmanlığa sahip birine veya saygı duymaya değer birine inanması olasılığını kabul etti. Jonathan Swift, bu cihazı hicivindeki "A Modest Önerisi" nde kullanıyor, çünkü yoksulluğa yardım etmek için bebek yeme konusunda bir tartışma sunuyor. Planını onaylamak için "Amerikalıyı tanıyan" ve bir Fransız doktor dahil olmak üzere çeşitli uzmanlardan alıntı yapıyor.
Ethos, Gettysburg Adresi ve tarih boyunca pek çok başkanlık adresi gibi siyasi konuşmalarda kullanılır. Güçlü siyasi figürler, samimi sunum, eklemlenme ve dikkatli bir dil kullanarak kendi güvenilirliklerini sağlayabilir. Argümanın her iki tarafını da kabul etme isteği, konuşmacıya güvenilirlik kazandırır ve bir ethos şeklidir. Genellikle, bu tür söylemler, pathos ve logolarla birlikte kullanılır.
Modern zamanlarda, ethos genellikle ikna edici reklamcılıkta kullanılır. "Doktorlar bu tedaviyi kabul etmeniz gerektiği konusunda hemfikirdirler" veya "Bu ürünün etkinliği bilim adamları tarafından doğrulandı" ifadesi iş dünyasında ethos örnekleridir.
