Karakter, bir insanın çevresi ve diğer insanlarla etkileşimi ile kendini gösteren zihinsel ve ahlaki eğilimlerden oluşur. Karakter, çoğu çocukluk döneminde oluşan, derinlemesine tutulan inançların sonucudur. Dış faktörlerin, özellikle de travmanın, karakter büyümesi üzerinde büyük etkisi var.
Karakter, ahlak, değerler ve önyargılar dahil olmak üzere bir dizi ilişkili kavramdan oluşur. Bir insanın karakteri, bu tür zihinsel eğilimlerin ve onları günlük etkileşimlerinde kanalize etme biçiminin bir birleşimidir. Örneğin, "anal" karakterler zorlayıcı ve mükemmeliyetçidir, "pasif agresif" karakterler öfkelerini yükseltir ve "narsisist" karakterler aşırı ben merkezli davranışı ifade eder. Karakter, ilişkileri, meslek seçimlerini ve ilgi alanlarını etkiler.
Karakter, büyük ölçüde kişinin çocukluk ortamının ve bakıcısıyla ilişkisinin bir ürünüdür. Olumsuz ya da acı veren durumlar, olumsuz karakter özelliklerine yol açar. İhmal, küçümseme ve kibar dil, kendine özgüvenin düşük olmasına neden olur. Çocuklar kişisel niteliklerinin ve olma biçimlerinin istenmeyen ve kınamaya değer olduğuna inanırlar. Böylece, bu özellikleri bastırır ve korku, pişmanlık ve güvensizlik duygularını geliştirir. Bu duygular yetişkinliğe devam ediyor ve birey genellikle kendine zarar verme tutumunun nedeninin farkında değil.
Sağlıklı bir karakter öz disiplin ve güven gibi özellikleri içerir. Adalet ve dürüstlük de, özellikle hem kendisiyle hem de başkalarıyla birlikte uygulandığında sağlıklı özelliklerdir.
