Birisi tatlı su alması gereken bir bitkiye tuzlu su dökerse, bitki üzerindeki etkiler, mevcut suyun bitki hücresinden boşaltılmasıyla başlar ve hızlıdır. Sonra hücre zarı, plazmoliz olarak bilinen bir işlemde hücre duvarından ayrılır. Sonuçta, bitki büyür ve artık büyür.
Okyanus bitkileri, tuzun içeri girmesine izin verdiğinden, hücrenin vakumu içerisinde toplayarak tuzun akması için hazırlanır. Daha sonra tuz konsantrasyonu, çevredeki sudakinden daha yüksek olabilir ve hücreler plazmolizden geçmez. Plazmolize neden olmak ve tuzu kabul etmek arasında fark yaratan tek bir gen var ve bilim adamları bu geni makyajlarına ekleyerek taze su bitkileri üzerinde deney yaptılar. Bu ayarlamadan sonra, yeni bitkiler tuzlu suya toleranslıydı.
Tatlı su bitkilerinde ise, su hücreye girerken membran tuzu tutar. Ne yazık ki, bu bitkinin ölmeye başlamasına neden olan hücre duvarı için zararlıdır. Başladıktan sonra plazmolizi tersine çevirmenin yolu yoktur, bu nedenle hangi suyun kullanılacağını bilmek bitki sağlığı için çok önemlidir.
