Retorik üçgen, ilk önce Aristoteles tarafından önerilen fikirlere dayanan resmi bir tartışma teorisidir. Bir argüman, üç noktanın her birinin üç argümantasyon unsuru ile temsil edildiği bir üçgen üzerinde eşleştirilir: ethos, logolar ve pathos. Ethos, argümanın biçimini veya şeklini temsil eder, logolar merkezi mesajı veya fikri temsil ederken, Pathos duygusal güçtür.
Aristoteles, her bir elemanı argümanlarda kullanılan ortak itirazlar olarak tanımladı. Mükemmel dengelenmiş bir argüman, eşit uzunlukta kenarları olan bir üçgeni gösterir. Argüman bir öğeye doğru eğilirken, üçgenin kenarları da yansıtmak için benzer şekilde uzatılır veya kısaltılır.
Kategorileri daha da fazla parçalara ayırırken, ethos etik bileşendir ve konuşmacının ve argümanı sunmak için kullanılan dil ve formalitelerin yetkinlik ve karakterini temsil eder. Logolar, tartışmanın rasyonel bileşeni, olguların kullanımı, istatistik ve muhakemedir. Pathos, duygulara ve manevi veya kültürel inançlara hitap ediyor.
Robert Scholes tarafından geliştirilen üçgenin bir sürümü genellikle okullarda öğretilir ve ethos'u konuşmacıya bağlar, izleyicilere ve yarasalara mesajın kendisiyle bağlar. Bu sürüm ilk olarak 1992'de yayınlanan "Argüman Yazma" kitabında bulunur.
