Yeşil bir dalga okyanus boyunca binlerce mil ölçer ve doğaya göre okyanusun derinliklerinden yüzeye besin açısından zengin su çekmek için sorumludur. Besinler yüzeye yaklaştığında, plankton enerjiyi üretmek için fotosentez gerektiren, bunlardan faydalanılabilir.
Okyanusun 50 ila 150 metre arası kısmı, güneş ışığının fotosentetik plantona nüfuz edip sürdürebildiği yerdir. Bu canlılar okyanus akıntılarına karşı seyahat edemediklerinden, bu yüzey katmanına besinleri pompalamak için yeşil dalgalar gibi okyanus güçlerinin insafına vardırlar. Okyanusun yeşil dalgaların bulunduğu yüzeyinde, uydu görüntüleri yüksek seviyelerde klorofil tespit eder. Bu sayede büyümek için eklenen besin maddelerinin avantajlarından yararlanarak artan sayıdaki planktonun bir sonucudur. Bu artış yeşil dalganın ön kenarı boyunca daha yaygın. Klorofil seviyelerindeki bu tespit edilebilir artış, bu tür okyanus hareketlerinin klorofilde bulunan yeşil pigmente atıfta bulunarak halk tarafından "yeşil dalgalar" olarak adlandırılmasının nedenidir. Yeşil dalgaların en yaygın biçimlerinden biri olan Rosby dalgaları, sadece birkaç santimetre derinliğini ölçer ve saniyede yaklaşık 10 santimetre ilerler.
