Masal, en çok insan olmayan varlıkları ana karakter olarak kabul edip ahlaki olarak biten, kısa bir anlatı biçimidir. Hayvanları masallarda insanlardan farklı kılan temel olarak fiziksel formlarıdır, ancak hayvan doğalarına ilişkin klişeleşmiş kişilik özellikleri gösterebilirler.
Masallarda, hayvanlar, bitkiler veya başka şeyler olarak tasvir edilebilecek karakterler, görünüş dışında neredeyse her şeydeki insanlardır. Aesop’un kaplumbağası ve tavşanı gibi, türlerinin bazı özelliklerini sık sık korudukları halde insanlar gibi konuşur, düşünür ve davranır. Bu nedenle hayvanlar, farklı insan türlerinin özelliklerini ve kusurlarını temsil etmek ve vurgulamak için seçilmiştir. Sembollerin ve alegorinin kullanımı ile birlikte, masalların hiciv karakteri mümkün kılınmıştır. Bir masal, aslında insanın konusunu tedavi ederken, ana karakterlerinin, hayvanların zayıf yönleri hakkında konuşur.
Ahlaki bir ders, masalların ayrılmaz bir parçasıdır. Genellikle nasıl düzgün davranılacağına dair bir derstir ve genellikle istenen ve anlaşılabilir davranışları göstermek için alegoriyi de kullanır. Her ne kadar hikayenin amacı çoğu zaman baştan belli olmasına rağmen, masallar genellikle bunu açıkça ortaya koyan bir cümleyle sona erer.
