Edgar Allan Poe'un “Kuzgun” ta kullandığı edebi aygıtlar, anlatıcının ruh halini canlandırmak için kullandığı görüntüleri ve sembolizmi içerir. Poe ayrıca gerginlik yaratmak için şiirde bir metafor içerir.
Görüntü, Poe'un bu şiire dahil ettiği bir cihazdır. Kuş karanlığı temsil eden siyah renklidir. Oda, Poe'un kasvetli bir hava yaratmasına yardımcı olan gölgelerle doludur. Kuzgun yavaş yavaş anlatıcıyı korkutur, bu da kuşun bir iblis imajından başka bir şey olduğuna inanmamasına neden olur. Şiirin sonundaki gölgesi, anlatıcı için umutsuzluk duygusu yaratır.
Poe'un kullandığı bir başka cihaz, kuzgunun en önemlisi olduğu sembolizmdir. Kuzgunlar genellikle kötü bir alâmet olarak görülür ve kuşun "Nevermore" negatif kelimesini tekrar etmesi, Poe'un yaratmayı amaçladığı genel umutsuz ortama katkıda bulunur. Kuş, anlatıcıya musallat olduğu için kötülüğün sembolü haline gelir.
Poe ayrıca şiirde bir metafor kullanır. Poe, kuzgunu kişileştirir, ortalama kuzgunun olması gerektiğinden daha gizemli kılar. Şiir ilerledikçe, kuzgun bir peygamber olur ve sonra bir şeytana dönüşür. Gözleri anlatıcıların çekirdeğine yanıyor, kuzgunun şeytani niyetleri olan büyülü özelliklere sahip olduğunu varsaymasına yol açıyor.
