Dokunmatik ekranlar, bir kullanıcı ile elektronik cihazları arasında doğrudan dokunsal ve görsel etkileşimi mümkün kılar. 1960'larda icat edildi ve ilk yaygın kullanımlarını Illinois Üniversitesi'ndeki Magnavox Plato IV öğrenci terminalinde buldu 1972’de.
Dokunmatik ekranlar iki ana değişkende sunulur: kapasitif ve dirençli. Kapasitif dokunmatik ekran, indiyum kalay oksit gibi saydam bir iletkenle kaplanmış cam veya plastik gibi yalıtıcı bir dış malzemeye sahiptir. İnsan vücudu ayrıca iletken olduğundan, bu ekrana bir parmağa dokunmak, ekranın kenarlarında kapasitans değişikliği olarak algılanan, aksi halde homojen bir elektrostatik alanın dağılımını değiştirir. Sensörler, kapasitanstaki bu değişiklik ile yerleştirilen parmak ucunun yerini tespit eder, dokunmayı kaydeder.
Dirençli bir dokunmatik ekran, aralarında hafif bir boşluk olacak şekilde birbirine paralel yerleştirilmiş elektriksel olarak dirençli katmanlara sahiptir. Dış direnç tabakasının iç tabakası ve iç tabakanın dış tabakası iletken bir malzeme ile kaplanmıştır. İki tabaka arasına sabit bir voltaj uygulanır. Bir parmak dış katmana bastırıldığında, iki katmanın birleşmesine neden olur, iki katman arasındaki voltajı değiştirir ve bir dokunma olayı anlamına gelir. Rezistif dokunmatik ekranların kapasitif emsallerine göre avantajı, eskilerin basınca duyarlı olmalarıdır.
