Ben Jonson'un şiiri "Hala düzgün olmak, hala giyinmek için" bir kadının titiz moda alışkanlıklarını tartışıyor ve nihayetinde böyle alışkanlıkların bir kişinin gerçek güzelliğini gizlediğini açıklıyor. Simpleks Munditiis, "basit bir zerafet" anlamına gelen Latince bir cümledir. Bu başlık, konuşmacının yapay olana yapay bir güzellik tercih ettiği fikrini ifade eder. Bu şiir sonnet değildir, çünkü soneler 14 hatlıdır.
Şiirin açılışında "durgun" kelimesi "her zaman" anlamına gelir, yani konuşmacı konuşmakta olduğu kadının her zaman şık kıyafetler giydiğini ve makyajının kusursuz olduğundan emin olduğunu söylüyor. Stanza, "Sanatın sakladığı sebepler bulunmasa da, /Her şey tatlı değil, her şey ses değil" diyerek dışardaki mükemmelliğe dair şüpheci bir gözlemle sona erer. Esasen konuşmacı, yüzeysel mükemmelliğin zorunlu olarak bazı kusurları sakladığını iddia ediyor.
İkinci stanza, kadına daha az yapay bir meni benimseme emriyle açılır: "Bana bir bak, bana bir yüz ver, /Bu sadeliği bir lütuf haline getirir." Daha sonra böyle bir "tatlı ihmal" in sanatın "zinalarından" daha çekici olduğunu açıkladı. Burada "zina" kelimesinin kullanımı, söyler, çünkü sahtelik anlamına gelebilir, ama aynı zamanda romantik ihanetlerin de yankıları vardır. Konuşmacı, makyajın, süslü kıyafetlerin ve sıkıca bağlı saçların yüzeysel olarak çekici olduğunu, ancak duygusal olarak ona dokunmadıklarını söyleyerek kapanıyor.
