Aynı adı taşıyan Robert Frost şiirindeki "usta hız" terimi, kalıcı, zamansız sevgi niteliği anlamına gelir. Şair, aşık olan iki kişi arasındaki bağın, hatıralarda geçen zamana dayanabilecek düzeyde kaliteyi açıklar.
Frost, şiirini 1926’daki düğününde kızı Irma ve nişanlısı John Cone’ye haraç olarak yazdı. Aşıkta birleşen iki bireye verilen hızın karşıtlığı. Bu "ana hız", ölçülemeyeceği veya ölçülemeyeceği düşünüldüğünde değişmezdir. Ancak, çiftlerin insan bağını derinleştiren kalıcı anılar oluşturma kabiliyeti, yaşamın fiziksel yönünü aşıyor.
Şiirin son çizgisi, "Birlikte kanattan kanala ve kürekten kürek", "ana hızın" bir sonucu olarak, yaşamlarına birlikte katılmayı seçen iki insanın oluşturduğu kırılmaz bağlantının bir metaforudur. İlginç bir şekilde, bu çizgi aynı zamanda Frost'un karısı Elinor'la paylaştığı, şiirin otobiyografik olduğunu ve sevginin sonsuz doğasına bir haraç olduğunu belirten mezar taşı üzerinde de görünüyor.
