Paul Laurence Dunbar'ın "Maskeyi Takarız" şiiri, Dunbar'ın Amerika'daki Afrika kölelerinin fiziksel ve duygusal baskısı ile ilgilidir. Kendisinin bir Afrikalı-Amerikalı soyundan olan Dunbar, ilk yayınlandı 1896’daki şiir. Amerika’daki durumundaki en iyi şiirlerinden biri olarak kabul ediliyor.
Şiir, 19. yüzyılın sonlarında köleliğin yalnızca fiziksel olarak değil aynı zamanda zorlu bir mutluluk sergileme biçiminde değil, aynı zamanda duygusal bir zorunluluk halindeki duygusal olmasının bir lirik laminasyonudur. Zamanın köleleri için, tedavilerinden memnuniyetsizlik göstermesi, beyaz Amerikalılardan gelen acımasız tepkilere yol açtı. Aynı zamanda birbirlerinin moraline zarar verebilir. Böylece, köleler her zaman mutluluk cephesini taşıyordu.
Şiir bu görüntü ile başlar, "Sırıtan ve yalan söyleyen maskeyi takarız". Şiirin anlatıcısı için tek tesadüf, Tanrı'nın veya Mesih'in, maskelerinin altında yatan gerçek üzüntüyü duyduğu varsayımına dayanır.
Şiir siyah kölelerin bakış açısından olmasına rağmen, bunlara açıkça atıfta bulunulmamaktadır. Bu nedenle, şiirin evrensel ve zamansız bir uygulanabilirliği ve alaka düzeyi vardır. Dunbar'ın açıkça kölelere değinmekten kaçınmasının, şiirin kendisini gerçek için bir maske niteliğinde kılmaya yönelik olduğu öne sürülmüştür.
